Baldwin, çocukken yaşadığı bazı olumlu bireysel deneyimlerin –örneğin iyi niyetli beyaz öğretmenlerle ilişkilerinin– onun genelleştirilmiş bir nefret duymasını engellediğini anlatır. "Beyazlar beyaz oldukları için böyle davranmıyorlar" derken, bu davranışların biyolojik ya da doğal olmadığını, kültürel, tarihsel ve sistematik bir yapıdan kaynaklandığını söylüyor. Yani, sorun “beyazlıkta” değil, beyazlık etrafında inşa edilen iktidar ilişkilerindedir. Katılıyor musun? Evet, katılıyorum. Irkçılık doğuştan gelmez; öğrenilir. Baldwin burada çok önemli bir ayrımı yapıyor: birey ve sistem arasında. Kişisel tepkilerimizde bu farkı görmek çok önemli.

Baldwin describes that some positive individual experiences as a child - for example, relations with well -intentioned white teachers - prevent him from having a generalized hatred. "Whites do not behave like this because they are white," he says, these behaviors are not biological or natural, he says that it is caused by a cultural, historical and systematic structure. In other words, the problem is not “whiteness, but in the relations of power built around whiteness. Do you agree? Yes, I agree. Racism does not come from birth; learned. Baldwin makes a very important distinction here: between the individual and the system. It is very important to see this difference in our personal reactions.